hainjedaf schreef: 08 okt 2024 07:54
Ik pas mij binnen grenzen aan en werk aan mezelf.
Ja, dat deed ik vroeger ook, constant. Het is een goed glijmiddel, dat ook heel goed werkt, als je het niet erg vindt jezelf en de waarheid tekort te doen. Ik denk dat dat accommoderen genoemd wordt.
Toen ik in Taiwan eens met een groep meiden op stap was (ik was vroeger best wel knap en begeerlijk, niet dat je dat daar als Blanke Man nodig hebt/had maar het maakt het wel meteen een heel ander verhaal dan de nerd die nu ook eens 'succes' heeft op zijn Big in Japan's) vroegen ze mij of ik Aziatische meisjes leuk vond. Uiteraard ja, ik ga niet liegen en in één adem een vrouw of een aantal vrouwen beledigen. Toen de vraag kwam waar de verschillen lagen (verleden tijd, en met de nadruk daarop) met Europese vrouwen werd het al wat moeilijker. Ik wist uiteraard wat het was, maar de vinger erop leggen en het in woorden omzetten was toch nog wat te hoog gegrepen. Toen zei één van die dames: "Asian girls are very accommodating" en inderdaad, dat vatte het hele zaakje zowat samen in één woord.
Dat was ik ook, omringd door mongolen en criminelen (niet in Taiwan, maar in mijn wereld), en toch maar alles doen om niemand op de teentjes te trappen want anders zou ik weer de 'slechte' zijn. En iedere keer ik de 'slechte' was, werd dat ook bijzonder professioneel buiten proportie geblazen en tot op de laatste zure druppel uitgemolken.
Dat soort volk zijn de vlooien in je pels, en net als vlooien bijzonder moeilijk vanaf te geraken. Maar eenmaal er vanaf, komen ze nooit meer in je pels, daar zorg je zelf wel voor.
hainjedaf schreef: 08 okt 2024 07:54
maar wat er in blijft staan zijn mensen die je begrijpen en waar je je comfortabel bij voelt.
Ja, daar had ik er ook heel wat van. Maar in mijn geval bleken dat ook allemaal accommodeerders te zijn en in veel gevallen zelfs parasieten. Niet bepaald het soort mens dat als een rots in de branding staat waar je wel eens een touw aan kunt knopen wanneer de zaakjes te woest worden en je dreigt te pletter te slaan. Dat kan in jouw geval helemaal anders zijn!
Ik ken je niet, en ik ga enkel af op wat ik hier van je gelezen heb over de jaren.
Ik heb niet in je schoenen gelopen maar ik denk dat Jung en Paracelsus aan iemand als jij wel eens besteed zouden kunnen zijn. Misschien heb je je daar al in verdiept, goed mogelijk denk ik. Jung schreef een Rood Boek, je kan het lezen, voor wat het waard is, maar de bedoeling is dat mensen hun eigen Rood Boek schrijven. Dit gezegd zijnde, ik denk niet dat de meeste mensen een Rood Boek zouden moeten schrijven. Jung dacht dat hij gek aan het worden was en Nietzsche is er effectief gek van geworden. Maar sommige mensen zouden niet mogen nalaten hun Rood Boek te schrijven, nadat ze de risico's afgewogen hebben en ze ook aanvaard hebben.