Hoe gaat het met jouw werk (en zo)?

[kawarider]

He mannen, sterkte, jullie hebben het nodig. Genoeg is genoeg. Allejezus wat een ellende, doe je niets aan.

[Sven]

Wat een misère op één hoop...

Bij al dit soort verhalen denk ik steeds weer dat we in ons leven op vanalles worden voorbereid.
Maar dit soort tegenslag lijkt een ieder zelf op te mogen lossen.

Hopelijk heb je wat aan de woorden hierboven.

Sterkte Jan!

[hobbycnc23]

Jan,
Wat een vreselijk verhaal. Ik hoop dat alle goede woorden en sterkte wensen ook hier op dit forum je op de been houden!
Het zal niet meevallen, maar JIJ moet wel verder. Het zal wel even duren voordat je het allemaal een plekje hebt kunnen geven. Ik hoop dat je direkte omgeving hierin steun is.
Wij hier op het forum dragen daarbij ook een klein steentje bij op afstand. Carp Diem, .....,
Heel heel veel sterkte.
Geert

[janplastiek]

iedereen bedankt voor de opbeurende woorden, we zullen inderdaad alles een plaats moeten geven.
Vroeger vond ik het fijn om uit een gezin met 13kinderen te komen, nu weet ik dat er dan ook veel ziek kunnen worden, en iedereen moet ooit het hier met het hiernamaals overstappen, maar idd, als het dan zo dichtbij komt is het wel even slikken.
1ste lichtpunt, mijn broer is terug thuis, hij moet wel 6 tot 8 weken revalideren, zijn 4de stent is pas voor binnen een half jaar.

[rien1959]

Een tijdje geleden vertelde ik hoe slecht het gaat bij het bedrijf waar ik werk. In een korte tijd zijn er een flink aantal mensen vertrokken. En zeker niet de geringste. De klap kwam twee weken geleden. Onze directeur productie gaf aan te vertrekken met de bekende bla-bla smoezen. Onze dagelijkse directeur komt nu met mooie verhalen over toekomst,tijdelijke vervanging, nieuwe projecten, enz. Zelfs de meest positieve collega's beginnen nu hun twijfel te tonen. Verder loopt alles binnen het bedrijf als stroop ....... alles loopt vast of gaat heel langzaam. Projecten waar we veel te lang over hebben gedaan worden gekaapt door concurrenten, enz. Dingen die ik heb gemaakt worden om vage redenen niet goedgekeurd. Het werkt bij mij zo verlammend dat ik privé weinig meer doe. Het enige waar ik mijn ei in kwijt kan is filmen. Ik bezoek zoveel mogelijk leuke plaatsen om die te filmen. De resultaten zet ik op YouTube. Het geeft me afleiding en rust. Werktuigbouw is mijn lust en leven, maar nu werkt dat even niet. Afgelopen week liep de spanning op de zaak zo hoog op dat ik heb overwogen per direct op te stappen. Het bleek niet nodig, maar het zegt genoeg. Ik kijk uit naar mijn pensioen.

[keesfrees]

Dat klinkt heel treurig, ik herken er wel wat in, daarom werk ik voor mezelf, bij grote bedrijven zijn ze vaak met van alles bezig en misschien ook nog een beetje met het product.
En om nu nog een poosje ergens anders te gaan werken dat is een te grote stap vermoed ik, want bij zelf opstappen verspeel je van alles ws ?
Dat is toch eigenlijk een vreemde zaak, maar het hele arbeidsrecht heeft me altijd verwonderd.

[Arie Kabaalstra]

Ik kijk uit naar mijn pensioen.

Kortom.. bij jou is de situatie als: "ik ga naar mijn werk, en ik neem mee: een plaat voor mijn kop, lood in mijn schoenen, en een stuk in mijn kraag"

dat moet "verlammend" zijn ja.. 'k heb zo'n situatie ook meegemaakt bij mijn eerste werkgever.. er zat geen gang in dat bedrijf.. ruimte om processen of producten te verbeteren was er niet, of het werd je niet gegund, om je daar eens mee bezig te houden..
continu achter de feiten aanlopen.. als ik dat had willen doen, was ik wel rechercheur geworden..

"hoe lang moet je nog"?

'k weet nog wel uit mijn Diensttijd (ja.. ik moest nog) hoe zoiets ook aan je vreet.. elke dag weer een kruisje op de kalender, maar nog zoveel kruisjes te gaan...

als je de 50 gepasseerd bent, dan kom je niet meer aan de bak.. ik ben al 7 jaar bezig.. daarom voor mezelf begonnen.. lukt het me niet om mijn kop boven water te houden.. dan kan ik daar alleen mezelf de schuld van geven..

[serum]

Geen idee hoe je er financieel voorstaat, maar ik zou, indien de finiancien het toestaan, ermee nokken. En dat meen ik uit de grond van mijn hart om verschillende redenen. Dit is de 2e keer in korte tijd dat ik iets lees over je bedrijf (eerste keer, half jaar geleden oid was eea onzeker, nu dit).

Ga genieten, iedere dag. Van je gezin, familie en evt. kleinkinderen, filmen. Ga doen wat je leuk vindt. Als je nog iets leuks uit je werk put, blijf dat dan doen, maar werkelijk. Als je financiele vrijheid hebt, benut dat. Pak een camper en ga een toour de europe doen met je lieftallig bruid.

Op 62 jarige leeftijd moet je je niet meer laten pesten door stressverhogende factoren. (misschien krijg ik ergens in de toekomst spijt van mijn keuze, maar de laatste 4 jaar voel ik mij als een vis in het water).

[rien1959]

@Arie : Ik ben bijna 62 en moet tot mijn 68e. Volgens mij bestaat het bedrijf dan al lang niet meer en zit ik zonder werk. Het afgelopen jaar geprobeerd iets anders te vinden en diverse aanbiedingen gehad. Niets waar ik gelukkig van werd. Salaris te laag of afstand te groot of werk zonder uitdaging. Voor mezelf beginnen is wel erg laat. In een machinefabriek achter de freesbank staan ..... val ik in slaap. Ik moet uitdaging hebben en liefst veel. Ik moet er nog eens over nadenken.

@serum : financieel gaat het nog net niet om volledig te stoppen. Over twee jaar wel, maar of we dat zonder kleerscheuren halen moeten we maar afwachten. Mijn freesbank weer opbouwen en mijn draaibank ook cnc maken is misschien nog iets waarmee ik wat kan verdienen. Het servicewerk aan verspanende machines een tweede.

Ik laat het even rusten en hoop weer moed te vinden. De energie is even op, dus even rustig aan.

[benkr]

Over ontslag heb ik nooit ingezeten, dat is binnen de overheid (defensie) vrijwel onmogelijk, tenzij je het er zelf echt naar maakt, hoewel ik wel heb meegemaakt dat mijn directe chef opdracht kreeg om mij via slechte beoordelingen de deur uit te werken, dat kan zelfs al binnen 3 maanden gebeurd zijn, maar dan moeten er wel gedegen gronden zijn en die waren er toen, in de ogen van mijn directe chef, niet hij vertelde later wel dat hij op een gegeven moment verwachtte zelf de zak te krijgen, maar dat is allemaal goed afgelopen.

Het laatste jaar was voor mij het zwaarste, ik kon me helemaal niet meer vinden in de manier waarop er met mensen om mij heen werd om gegaan, de oudgedienden liepen toch niet meer weg, de nieuwelingen, recht van school en totaal zonder ervaring, dat was de toekomst en daar moest in worden geïnvesteerd, die werden meteen op een voetstuk gezet waar je beslist niet omheen kom en iets negatiefs over hun roepen dat was volkomen uit den boze. Ik heb toen een half jaar thuis gezeten en daarna op een andere afdeling mijn tijd uitgezeten, ik heb dat laatste half jaar niet één minuut wat voor de baas gedaan, echt alleen maar dingen die ik zelf leuk vond. Ik had het geluk dat ik toen tussen mensen zat waar ik het echt goed mee kon vinden, en dat mijn 'oude' chef zich totaal niet meer met mij bemoeide terwijl hij functioneel nog steeds mijn baas was. Ik had op een bepaald moment wel verwacht dat ik ter verantwoording zou worden geroepen voor mijn tijdsbesteding, maar helemaal niets niets niets. Gelukkig kon ik me echt goed bezighouden met allerlei leuke dingen die eigenlijk helemaal niets met werk te maken hadden.

Ik heb toen ook bekeken wat eerder stoppen voor financiële consequenties zou hebben, ik kwam toen tot de conclusie dat dat een heel slecht idee was, dat scheelt zo enorm veel in pensioen dat dat voor mij geen optie was.
Ik ben nu zo ongeveer 2 jaar thuis en dat bevalt echt zo enorm goed dat ik al die ellende van de laatste jaren werken nu eindelijk achter me heb gelaten, maar dat heeft wel heel ruim een jaar geduurd voordat ik die slechte herinneringen opzij kom zetten.

[Arie Kabaalstra]

't enige wat ik je kan adviseren is "Pak je rust"

Wat je niet wil is dat je vlak voor je pensioen een Burn-out oploopt.. 'k heb er zelf 3 overleefd.. en daar wordt je niet beter van..

Rust en afleiding zijn belangrijk, als je dat niet hebt.. dan loop je helemaal leeg.. been there.. done that.

Wat werk zoeken betreft.. Ja..ik weet het.. ik heb zelf ook heel veel gezocht, als je in de bijstand terecht komt, wordt je geacht om werk te zoeken.. nou.. na 2 jaar ben ik daar echt mee gestopt.. die vogel van de gemeente vroeg er eens naar.. hoe het ging met solliciteren.. ik zei dat ik daarmee gestopt was.. verspilling van mijn tijd en moeite..

Daarom uiteindelijk voor mezelf begonnen.. nog geen vetpot, maar liever zo dan dat je aan de goden (lees uitzuigburo's) overgeleverd bent. .ze beloven je allemaal gouden bergen.. maar een baan regelen?.. vergeet het maar..
Bedrijven zelf nemen ook bijna geen van allen nog rechtstreeks personeel aan.. voor hen ben je niet meer dan een nummer, en als je als uitzendkracht binnenkomt, kunnen ze je makkelijk "lozen" als ze de kleur van je schoenveters al niet aanstaat..
Ben je dan aan je uren.. en zouden ze je in dienst moeten nemen, dan hevelen ze je over naar een ander uitzuigburo, en begin je weer van voren af aan..
Dat is mijn zus ook overkomen.. , ze had het prima naar haar zin bij dat bedrijf, maar toen ze haar voor een tweede keer naar een ander uitzuigburo wilden overhevelen, heeft ze de vuist op tafel geslagen, en gezegd.. je weet nu wat je aan me hebt, ik heb zekerheid nodig.. je neemt me in vaste dienst, of ik stap op...dat hielp..

Of het bedrijf nog bestaat over 6 jaar?.. je weet nooit hoe een koe een haas vangt.. ik heb ooit ook bij een bedrijf gewerkt waarvan ik dacht.. "Die maken het niet lang meer".. afgelopen week naar de Metaaldagen geweest.. en daar stond een Brother Speedio Freesbank, met een grote sticker erop: "Verkocht aan:.. met de naam van dat bedrijf erop..

'k wist even niet wat ik zag.. ik ben er daar in 2013 uit gegooid omdat ze me niet meer konden betalen.. eigenlijk is dat het moment dat je juist mij er niet uit moet gooien.. ik had daar al 2 machines gerepareerd, kon de freesbanken sneller aan de machine programmeren dan mijn collega's dat met CAD deden, wist door mijn ervaring met zelfbouw veel beter hoe een CNC machine functioneert, en kon daardoor in de toekomst een beladingsrobot beter inzetbaar maken.. dat hebben ze nooit ingezien daar.. jammer voor ze..

Blijkbaar zijn ze die periode te boven...

Als je met eigen machines wat kan bijverdienen.. is dat mooi meegenomen.. als je daarmee een compleet inkomen kan genereren.. dan kun je bij je baas vertrekken, en gewoon door blijven werken zolang je het leuk vindt.. je MOET als eigen baas niet met pensioen...

[hobbycnc23]

Rien, ik heb je een mailtje gestuurd

[rien1959]

Dat verhaal van benkr is voor mij heel herkenbaar. De afgelopen twee maanden heb ik bijna niets te doen gehad. Waarom ? Ik heb geen idee. Wel mijn tijd nuttig besteed met veel leeswerk, veel filmpjes kijken (tandwielfrezen e.d.) en veel voor mezelf sleutelen. Zo ben ik uitgebreid bezig geweest met aanpassingen aan mij camera systeem. Sommige dingen lukten en andere weer niet. Verder veel privé printwerk gedaan zoals b.v. de raket uit Mannen op de maan (Kuifje) Daarna veel schuurwerk en blanke lak er over. Zo heb ik er twee gemaakt voor collega's. Nu een voor mezelf van 70 cm hoog. Die zal ik wel verkopen (veel te groot). Even een foto van de kleine versie, nog ongeschuurd :

IMG_20210901_101744860.jpg

En weet je dat niemand er rare opmerkingen over maakte. Sterker nog, er werd enthousiast gereageerd. Ik snap er echt geen mallemoer van .... Verder heel veel dingen zitten bedenken en uitgewerkt. Ik kan machines volledig in mijn hoofd uitwerken en ik zie het ding dan ook voor me. Ook heel veel manieren bedacht voor het maken van conische tandwielen. Zulke dingen kunnen ze mij niet afpakken. En het houdt me overeind.
Ik ben een ideeën mens en een probleem oplosser. Daar werd in dit bedrijf altijd gebruik van gemaakt, maar blijkbaar is dat niet meer nodig ? We kunnen iets niet maken ? Nou, dat zullen we nog wel eens zien ! Ik heb wel eens gedacht dat er mensen zijn geïnfiltreerd in dit bedrijf, met de bedoeling de boel stiekem tegen te werken. Geen idee of het werkelijk zo is.
Verder heb ik de pech dat ik een chef heb die in een schijnwereld leeft. Compleet gehersenspoeld holt hij achter het management aan. Alles heilig verklarend wat er door hen wordt gepresenteerd. Wat een sukkel .....
Ook heb ik eens nagedacht over wat ik in die 44 jaar machinebouw het leukste vond : het bedenken van iets totaal nieuws voor een klant, reparatiewerk aan machineonderdelen (kapotte tandwielkasten, uitgeslagen assen, gebroken behuizingen, enz.) Het maandenlang sleutelen aan een project vind ik dan weer niks. Ik houd van korte projecten. Het zelf maken van allerlei tandwielen vind ik nog steeds geweldig. Maar dan als reparatiewerk. Geen seriewerk, dat vind ik niks, tenzij er flink kan worden verspaand ! Elektrowerk doe ik eigenlijk niet meer. Het wordt hier al lang niet meer van me gevraagd, dus die liefde is aan het weg zakken.

Zoals Arie K. al stelde : houd je rustig en probeer te ontspannen. Helemaal mee eens. Camerawerk is nu voor mij de ontspanning. Zoals een vriendin me onlangs zei : jij laat me een plaats (Willemstad) zien door jouw ogen.

P.S.
In al mijn ideeën had ik zelfs al mijn draaibank omgebouwd naar cnc inclusief een tandwielfrees installatie die alle tandwielen kan frezen tot aan Klingelnberg toe (complex) Maar ja, wie zit daar op te wachten ?

[Sven]

Ik realiseerde me laatst dat je het meeste verdiend door de duurste problemen op te lossen.

Ik heb zelf te lang en te vaak ingewikkelde problemen opgelost waar te weinig mensen op zaten te wachten. En ik heb alleen een diploma dat door niemand begrepen wordt.

Als je daadwerkelijk problemen op kan lossen dan hoef je de problemen alleen nog maar te vinden.
Dat kan per ongeluk via iets anders of door ze bewust op te zoeken.

Ik denk dat Rien's aanvoer van problemen is gestokt door toedoen of nalaten van zijn "baas" en dat daarmee ook zijn bestaan wordt aangetast, da's niet prettig.
Maar de problemen bestaan nog steeds, ze vinden hun weg alleen niet meer naar Rien.

Ik ken via dit forum een paar mensen die gaandeweg steeds duurdere problemen zijn gaan oplossen en zo echt heel goed geld verdienen.
Ze zijn denk ik ingestapt in kleinere problemen, hebben zich steeds weer bewezen en kregen gaandeweg de toegang tot de echt dure problemen.

Recruiters (de meesten) snappen alleen diploma's en daarin is de decennia ervaring van mensen tegen pensioenleeftijd niet zichtbaar.
Als je een manier vind om je ervaring en daarmee oplossend vermogen aan die onwetende lui over te brengen dan kan je misschien voorsorteren op de banen waar de echt problemen voor het oprapen liggen.

Sterkte Rien!